بررسي ارتباط سطح تحول من، دلبستگي به خدا، و جهت گيري مذهبي در دانشجويان

پژوهش حاضر به منظور بررسي چگونگي ارتباط “تحول من” و سطح “تحول ديني” در قالب “دلبستگي به خدا” و جهت گيري مذهبي صورت گرفته است. 636 دانشجو با روش نمونه گيري خوشه اي در دسترس از ميان دانشجويان دانشگاه شهيد بهشتي انتخاب و آزمون تکميل جمله (SCT)، مقياس چند بعدي دلبستگي به خدا، مقياس دلبستگي به مادر و مقياس جهت گيري مذهبي (ROS) را تکميل کردند. نتايج پژوهش حاکي از رابطه منفي بين سطح تحول من و دلبستگي اجتنابي به خدا، ارتباط مثبت بين سطح تحول من و جهت گيري مذهبي دروني، و رابطه منفي بين جهت گيري مذهبي دروني و هر يک از ابعاد اضطرابي و اجتنابي دلبستگي به خدا بوده است. در مجموع، پژوهش حاضر نخستين تلاش در سطح جهاني در جهت بررسي و شناسايي حوزه هاي مطالعاتي زير محسوب مي گردد: 1. معرفي سازه تحول من به عنوان پيش نياز دستيابي به تحول ديني؛ 2. معرفي نياز دلبستگي به خدا و جهت گيري مذهبي دروني به عنوان پيش نياز دستيابي به تحول من؛ 3. شناسايي نياز دلبستگي متعالي و رفتار و باور ديني افراد در سطوح پيشرفته تحول من؛ 4. ارزيابي الگوي تطابقي فرضيه کرک پتريک و معرفي سازه تحول من به منظور ساماندهي به مطالب تحت پوشش آن؛ 5. ارزيابي و تأييد تجربي فرضيه آلپورت در مورد شخصيت هاي تحول يافته و فرضيه لووينگر مبني بر سرايت نفوذ تحول من به حوزه هاي مفهومي مجاور، در محدوده سازه هاي مورد مطالعه.

[gview file=”http://www.sid.ir/fa/VEWSSID/J_pdf/61513843301.pdf” save=”1″]